ya tenemos los emparejamientos de copa

en la seccion copa de la liga tendreis todos los emparejamientos y enfrentamientos. aqui un adelanto
1 16 h matojoma-venus -catering ferrolterra
2 17 h muebles eume-mrw-nodo dixital
3  18h castro da uz-no ping-las torres
4 19h tiki-taka -a fervenza
5 20 h lujo carlin-cota cero
lo demas en esa seccion ya disponible y mañana el resumen de la ultima jornada de liga.

ubal low ultimo partido hoy convocatoria del matojoma

ubal low dejara hoy el banco del tiky-taka el jeque funerarias y el director vigo rivera lo ractificaron pero los jugadores quieren a george amarelo .creen que con el ganaran la copa pero sinceramente todos sabemos que no sera asi ya que andan siempre a matar entre ellos en el campo y eso no puede ser hai que ser un equipo asi los exitos del matojoma de ubal mou.el tiky-taka hai dudas si se presentara a jugar a las 21 horas contra mrw para jugar estaran iñaki courtois,wairom rooney,y las dudas de  amarelo prince boateng vigo rivera,kiri gitano,alen,pipita higuain y junior roca. por estudios mais  no podra ir por problemas laborales chesy personales borja bouza   y por lesion boba pereira y di fermas salomao. y mrw tambien tiene dudas si seran 5 0 6 para jugar ellos dicen que arreglaron la crisis interna pero desde deportepontes creemos que no.
Convocatoria contra el barbarroja jugaran ubal warner ,cascudo,aitor franco,adrian meizoso y valente gomez  o el matador chungui diaz en el banquillo valente gomez  o el matador, jato . walter samuel luis moreira,cristiano calvo  y iñiguez por enfermedad oso no podra estar igual que la semana pasada,por lesion:chema ,fosko benzema  y aldrey y por problemas laborales peon y aun habia las dudas de el rifle walter samuel luis  moreira ,el matador chungui diaz y iñiguez.el barbarroja confia en tener a sus galacticos como puas,leal,huguito filgueiras,franin.ettie y dani del moral  para asegurar  la segunda plaza y ganar el subcampeonato si el colormix le gana al estanco maricarmen en un principio de temporada nefasto para el conjunto del director deportivo y tecnico  y jeque en funciones  vega veguin, a las 17 horas en el arena as pontes

jordi illa y noe pardo yombao sueñan con la semifinal gracias a la victoria

Portugal: El Operario de Jordi Illa y Noe Pardo gana a Modicus y sueña con la semifinal

Diego Sol, Diece y Davi, brasileños del Benfica celebrando el triunfo

158

(lnfs)El Benfica, campeón de la Liga regular, buscará sellar su clasificación para semifinales por la vía rápida ante el Fundao, al que ganó 3-8 en el primer partido de la elimiantoria de cuartos de final del Play Off al título en Portugal. Mientras, el Sporting Clube sufrió más de lo esperado para imponerse al SL Olivais (1-3) y el equipo de Orlando Duarte espera repetir triunfo este fin de semana en Lisboa.

En las otras dos eliminatorias, el Operario, con goles de Jordi Illa y Noé Pardo, dio la gran sorpresa al vencer al Modicus (6-5) y buscará en Sandim una clasificación histórica para semifinales donde esperaría el Sporting o el Olivais. Finalmente, Leoes Porto Salvo venció al Freixeiro (5-3) y el vencedor se medirá al ganador de la eliminatoria entre Benfica y Fundao.

liga local resumenes penultima xornada

 Estanco Maricarmen - 3 - MRW Nodo Dixital - 0 el estanco gano 3-0 debido a que mrw no se presento a falta de tener gente ultimamente tienen muchos problemas internos y laborales de muchos jugadores y entonces vienen con pocos efectivos en este caso eran 3 y se dio el partido por perdido al llegar los otros dos a 16 y 30.en
Barbarroja F.S. - 6 - Muebles Eume - 2 el gran puas le hizo una fiesta al jeque basoa si no llega a ser por ivan tojeiro el portero de muebles eume y 3 portero del esteo f.s podrian ser muchos mas en la primera parte ivan salvo muchos goles,pero el gran puas aparecio y dio un recital en la pista.poniendo el 2-0 en el descanso con dos goles y luego ampliando esa ventaja 3-0 y siguiendo el festival despues la hinchada del barbarroja gritaba su nombre.
No ping-Las Torres - 2 - Matojoma-Venus - 3 en un partido que el matojoma parecia tenerlo facil pero viniendo 5 a jugar(ver las pikas las puntuaciones y ubal de benito en el banco)casi acaba pidiendo la hora el no ping tenia muchos jugadores para cambiar y eso se nota un gran cebreiro y un gran el flaco angel lopez pusieron el 1-0 y el 2-1 respetivamente aunque aparecio la figura de los galacticos del matojoma y su portero aldrey y de un gran valente para poner el 2-3 definitivo haber esta semana sin aldrey lesionado como sera esperemos que se recupere para el encuentro de la eliminatoria previa de la copa o de recuperado a chema chemita.proximo partido 17 horas contra el barbarroja el no ping descansa ya que esta semana le toca descansar y empezara a `preparar la eliminatoria previa de la copa tiene una semana mas para prepararlo suerte al jeque pepsi y a todos los equipos en conquistarla la reunion sera el lunes  a las 20 y 30 y el domingo empezara la eliminatoria.
IES Castro da Uz - 2 - Pinturas Colormix - 3 gran partido de adrian verez y de pique sito carballo
que puso las cosas claras quienes eran los galacticos en el campo.el jeque vila esta pensando en ficharlo y para eso tratara con ubal franco puede producirse el cambio por pique sito carballo en el 3 años adrian verez volvera a ser del matojoma y podra formar dupla con pique sito la ultima jornada pinturas se enfrenta a estanco un estanco que se juega la segunda plaza y colormix ya que piensa en ganar la primera copa. y seguramente que juege con lo que jugo contra castro da uz y castro se enfrenta a muebles eume un basoa que tendra que jugar la eliminatoria previa y que esta en horas bajas.
Cafe Bar A Fervenza - 3 - Lujo Carlin - 0 partido que tampoco lujo tenia gente 2 jugadres y no pudieron jugar paso como en la primera vuelta. a fervenza se juega el 6 puesto contra catering ferrol en la proxima jornada un catering que le gano a tiki-taka en esta y que solo tenia 5 efectivos igual que tiky -taka.
Tiki Taka - 4 - Catering Ferrol - 7el partido empezo de cara para catering luego tiky taka remonto algo pero al fina courtois tuvo que jiugar de jugador y mais de portero para hacer portero jugador pero no sirvio de nada(ver las pikas)esta semana tiki-taka quiere ganarle a mrw en horas bajas y despedirse de la liga con una victoria a las 21 horas  y pensar en la copa.

Uno de los mayores lagos artificiales de Europa cubre la mina de As Pontes

[El País-amigus.org] Recortado bajo la sombra de la central eléctrica, el 'Springfield' gallego se llama As Pontes y es un pueblo de récord. En esta localidad minera del interior de A Coruña está la planta térmica más grande y productiva de Endesa en España, que durante años también ostentó el dudoso honor de ser una de las más contaminante de Europa.

Desde ayer, As Pontes también presume de tener “el lago artificial más grande de Europa” a base de agua de lluvia y muchos millones de litros 'robados' al río Eume sobre el hueco de una vieja mina de lignito agotada en 2007. La metamorfosis geológica de As Pontes ha sido tal que sobre donde había carbón negro ahora flota agua azul y en lugar de gigantescas excavadoras pronto habrá regatas y veleros.
Tan grande como toda la ciudad de A Coruña, la vasta lámina de agua cubre una superficie de 865 hectáreas y embalsa 547 hectómetros cúbicos de agua potable “de excelente calidad”. Tiene 18 kilómetros de perímetro, profundidades de 205 metros y 25 veces más capacidad que el pantano de Cecebre, que abastece a toda la ciudad herculina. “El agua es potable y mejor que la sale del grifo”, asegura José Antonio Menéndez Lolo, ingeniero de Endesa. Los ecologistas, críticos durante la transformación de la mina en embalse, no han podido rebatirle porque no se ha hallado rastro de metales pesados.
Endesa está obligada a reparar el daño tras 31 años de explotación minera del carbón
El “gran lago azul” de Galicia, como lo definió ayer el presidente gallego, Alberto Núñez Feijóo, se ha convertido en un hito ambiental con un potencial turístico y energético todavía por definir y explotar a través de un Plan Territorial Integrado que la Xunta tiene pendiente de redactar. Aunque nació como solución ambiental al cierre de la mina, la inesperada calidad del agua coloca al lago como posible embalse adicional y fuente de generación eléctrica. Endesa maneja un anteproyecto para crear una central de bombeo y sopesa ceder parte de los terrenos de ribera al ayuntamiento pontés, que se ha quedado sin suelo industrial.
El presidente de Endesa, Borja Prado, sacó ayer pecho para presumir de “la mayor restauración ambiental que se ha hecho en España” que le ha costado a la compañía más de 35 millones de euros.
La eléctrica está legalmente obligada a reparar el daño causado al paisaje tras 31 años de explotación minera a cielo abierto para arrancar de las entrañas del suelo 260 millones de toneladas de carbón que alimentaron las calderas de cuatro grupos eléctricos (1.400 megavatios).
Legalmente, la laguna pertenece a Endesa que la cederá a la Xunta en una fecha todavía por concretar. Antes, la Xunta tendrá que desafectar el suelo y declarar su utilidad pública.
Endesa empezó a inundar el hueco de la mina en enero del 2008 y finalizó el pasado 18 de abril. El Eume aportó el 63% del agua embalsada y el resto procede de los ríos Illade, Meidelo, varios arroyos y aguas de escorrentía.
A pesar de ser un municipio industrial e interior, a los 11.400 vecinos de As Pontes, ligados a Endesa generación tras generación, les ha tocado en suerte una playa de 370 metros de largo con forma de media luna y arena de cantera en la orilla de un lago en el que se han colado bogas y truchas. No muy lejos de allí, se levanta una montaña de 160 metros sobre 720 metros cúbicos de áridos. La antigua escombrera de Endesa es ahora un vergel poblado por 600.000 árboles y 180 especies animales que colonizaron la escombrera espontáneamente.
Aunque la eléctrica se jacta de la exquisitez ambiental de un plan muy cuidado para restaurar la mina y reverdecer la escombrera, el proyecto no ha estado exento de las críticas de los colectivos ecologistas. Ríos con Vida ha denunciado ante la Fiscalía gallega el histórico expolio de Endesa a un río que es la arteria fluvial que riega el parque natural de As Fragas do Eume, un bosque protegido que ardió parcialmente a finales de marzo, en medio de una sequía primaveral inédita en Galicia

reunion copa dia lunes 21 de mayo a las 20 y 30

la reunion sera lunes dia 21 de mayo a las 20 y 30 en el pabellon municipal.
se sortearan los partidos del domingo 27 de mayo las eliminatorias por 5 puestos en los cuartos de final de  la copa de la liga local pontesa
luego cuartos la semana siguiente con pinturas colormix clasificado estanco maricarmen y barbarroja aunque no se sabe si de 2 o 3 puesto  estos ultimos
luego semifinales y final la semana siguente el dia 10 de junio
un saludo a todos nos veremos alli

RESULTADOS DA FIN DE SEMANA DO CD AS PONTES: CONSUMADO O DESCENSO DO CD AS PONTES A PREFERENTE AUTONÓMICA

(amigus.org)No derradeiro e decisivo partido, o As Pontes consumou o seu descenso á Preferente Autonómica logo de perder en Carballo ante o Bergantiños por 2-0 nun mal partido, por non dicir o peor da temporada, realizado polos xogadores que adestra Manolo García, precisamente o máis importante e onde se xogaba a salvación, que si acadaron os de Carballo por poñer máis gañas e máis entusiasmo conscientes do que se xogaban neste encontro.
Ó final tristeza nos xogadores do As Pontes, pero sobre todo, moita tristeza e moita desilusión e decepción na sufrida afección pontesa, que neste importante encontro si respondeu -máis de 200 afeccionados acompañaron ó seu equipo en Carballo- pero ó final veu como os carballeses saltaban de ledicia pola permanencia na categoría, pero ó mesmo tempo con rabia, desilusión e con algunha que outra lágrima porque o seu equipo descendía de categoría nun partido no que non estivo á altura das circunstancias. Un descenso que non se perdeu en Carballo, xa que nas Eiroas foi o colofón a unha nefasta campaña dun As Pontes do que se esperaba moito máis del alá polo mes de agosto do pasado ano.


Sorprendentemente os ponteses eludiron o descenso directo grazas ó empate do Vilalonga na Estrada, resultado que sentenciou ó Estradense á perda de categoría, aínda que cos mesmos puntos có As Pontes pero peor coeficiente xeral.
Moitos foron os puntos perdidos polo As Pontes nos derradeiros minutos de partido. A bote pronto veñen á mente o empate no Poboado ante o Negreira e sobre todo, a dolorosa derrota, tamén no Poboado, diante do Betanzos, un equipo hai unhas xornadas case descendido, pero que as dúas vitorias finais servíronlle para superar incluso ó As Pontes na clasificación. Só estes cinco puntos perdidos serían suficientes para ir a Carballo coa tranquilidade da permanencia asegurada.
Agora tanto Betanzos coma As Pontes estarán pendentes de se algún conxunto galego (Ourense, Alondras, Cerceda ou Pontevedra) consegue o ascenso á Segunda División B. De subir un salvaríase o Betanzos e de facelo dous tamén se salvaría o As Pontes.
Pase o que pase, sexa na Terceira División ou na Preferente, que é o máis probable, no Club do Poboado teñen que poñerse a traballar xa, para atopar as causas deste fracaso e para planificar a vindeira temporada cun equipo no que haberá que facer cambios e remodelacións, xa que o proxecto iniciado hai dous anos non funcionou, e ó mesmo tempo dar unha resposta, se é que a hai, á súa reducida pero fiel afección que sufriu moito ó longo do campionato e ó final levouse unha amarga e triste decepción, unha das maiores da historia do seu Club.
BO REMATE DO EQUIPO B

Brillante peche de tempada do segundo equipo que venceu 2-7 na súa visita a San Sadurniño, hat trick de Borja e un de Criado, Moya, Alberto e Fernando. Rematan a liga na undécima praza con 36 puntos lonxe das tres prazas de descenso.


OS XUVENÍS

O xuvenil B perdeu no seu derradeiro encontro por 3-2 en Ares ante o Numancia, con tantos de Tini e Darío. Remata o As Pontes clasificado na décima posición con 31 puntos. Na Liga Galega triunfo do primeiro equipo xuvenil ante o Calo por 1-0 en partido xogado o sábado no Poboado.


EQUIPO CADETE

Mala segunda parte de campionato tivo o conxunto cadete que se foi desinflando con respecto ós seus máximos rivais, Galicia de Caranza e Narón, e así onte perderon 6-3 ante o Racing San Pedro, cuarto clasificado, tantos de Brais Blanco e Diego Filgueiras. Sen embargo, rematan a competición nunha boa terceira posición con 37 puntos por 54 de Galicia de Caranza e 43 de Narón BP.


EQUIPO INFANTIL

Moi ben o final do infantil que empatou a tres goles na súa visita ó Racing San Pedro e mantivo a cuarta praza final con 40 puntos, na liga gañada finalmente polo Portuarios que empatou 1-1 no encontro decisivo contra o Racing de Ferrol. Goles de Jorge, Adrián e Manuel.


TORNEO DE COPA ALEVÍN

Na competición de copa alevín levada a cabo este fin de semana en Galicia de Caranza e na que tomaron parte 40 equipos non puido clasificarse o alevín B que na primeira fase empatou 2-2 co Galicia de Caranza D e logo perdeu pola mínima 0-1, con Animas, San Pedro e Numancia de Ares. Moito mellor lle foron as cousas ó alevín A que gañou os seus catro encontros da primeira fase, Galicia de Caranza C (1-0), San Sadurniño (3-0), Galicia de Caranza A (1-0) e Narón BP (3-1). Pero en oitavos de final perdeu 0-2 co Narón BP e dixo adeus ó torneo, que gañou o Galicia de Caranza A, precisamente ó equipo naronés nos penaltis.
Finalmente, o 17 e 18 de maio os dous equipos de categoría prebenxamín disputan no campo municipal de Neda o torneo de copa, mentres que os benxamíns disputarano os días 19, 26 e 27 deste mes no campo dos Pinares, de Perlío.


Nova de Xose A. Ferreiro e AF

El Somozas Extreme reúne a la elite nacional

(amigus.org)La prueba, puntuable para la Liga Española y Gallega, se disputa este fin de semana con más de 80 equipos inscritos
[La Opinión de A Coruña] Por tercer año consecutivo, As Somozas será durante este fin de semana la capital nacional de los raids de aventuras con la disputa del Somozas Extreme, una prueba de referencia de la Liga Española, que abre esta temporada, y que reunirá a los mejores especialistas del país junto con sus equipos. Se espera alrededor de 80 conjuntos que vendrán de todos los puntos de la geografía española, así como también, todos los equipos gallegos, ya que esta prueba también es puntuable para la Liga Gallega.

En total serán 134 kilómetros de carrera, divididos en dos etapas. Una larga de 120 kilómetros el sábado, a su vez repartida en seis secciones de BTT, carrera a pie, kayak y actividades con cuerdas. Mientras que el domingo la jornada se partirá en dos secciones de carrera a pie. El recorrido es secreto hasta instantes antes de la salida -el sábado a las 10 de la mañana- de la prueba, al ser una carrera basada en la orientación.
Para aquellos que quieran inscribirse o ver información sobre la participación de la carrera pueden hacerlo a través de la página web www.somozasextreme.com. En esa misma dirección, o bien directamente el domingo en la mesa de la organización, también se podrá formalizar la inscripción en una serie de actividades que tendrán lugar a la par de la competición: un recorrido a pie de dos kilómetros, otro en bici de tres, escalada en rocódromo y tirolina. Para abrir boca, el pasado domingo por la mañana se disputó el Somozas Extreme Júnior que consistió en una yincana a modo de raid para niños de entre 6 y 16 años.

LIGA GALEGA XUVENIL: CD AS PONTES 1 CALO SR 0

(amigus.org)Importante victoria do equipo xuvenil que prácticamente sella a permanencia tras vencer 1-0 ó equipo de Teo con tanto de Dani Villar, que bateu de vaselina ó porteiro visitante no primeiro tempo.
Sufriuse na segunda metade co vento en contra e os visitantes indo a polo empate pero acabaronse amarrando os tres puntos e suma xa 43 o As Pontes na décima praza.
Quedanlle tres encontros ó cadro de Carballo, visitar Boiro e Recesende e recibir ó Lugo B, e deberá gañar un partido alomenos para garantir a permanencia.


Compostela case ascendido con 71 e Vilalbés con 64 ocupan de momento as prazas de honra.
Este xoves adiantarase o partido co Boiro e o sábado xogarán en casa co Lugo B para despedir a Liga no que ós partido de casa se refire.
Xogaron Reina, Gogas (Álvaro 86´), Rubén, Totti, Palas, Alex Montero, Chungui, Fabio (Beto 66´), Javi, Dani Villar (Tiny 70´), Sergio Criado (Gonza 71´).















Nova cortesía de Xose Ferreiro e A.F.

fai cinco anos 13 de mayo por xose ferreiro

FAI CINCO ANOS 13 de mayo..., por Xose Ferreiro

(amigus.org) Pois si, foi un domingo 13 de Maio de 2007, o día no que un futbolista de As Pontes, David Rochela Calvo (19-02-1990), sorprendía a propios e extraños e conseguía o que durante moitos anos nos pareceu unha quimera, ser Campión de Europa coa selección española de fútbol. Uns meses máis adiante, concretamemente o 9 de Setembro conseguía outro logro quizáis moito máis importante, e máis nas condicións de dificultade e inferioridade física coa que o afrontaban, o subcampionato do Mundo tras perder a penaltis en Corea coa impoñente selección nixeriana. Como este tipo de proezas non deben caer no olvido, e aproveitando a celebración do lustro, fixemos uso da nosa amizade, abusando da afabilidade e paciencia de David para facer esta modesta entrevista-reportaxe que agardemos que lles guste. Hoxe ás 19:26, ou 19:27 deberíamos estar descorchando unha botella de champán, pero, coincidencias do destino, o equipo pontés estarase xogando a permanencia en Carballo contra o Bergantiños, asi que seriedade, prudencia, moderación e respeto. Sen embargo, sirvan estas liñas como recordatorio para un logro que quedará marcado para sempre, como tantos outros, en letras de ouro na historia do deporte pontés.

Ola David, moitísimas gracias por estos minutos, ¿como te iniciaches no mundo do fútbol?, e ¿a que idade te enrolaches no por entonces daquela Endesa de As Pontes?. Teño entendido que como daquela non había prebenxamíns, nin benxamíns, tiveches que agardar varios anos para debutar.
Ola, gracias a ti, pois comecei no Endesa sobre os 6 anos, pero non foi ata os 8 cando me fixeron ficha de alevín sendo aínda benxamín por idade. Aínda recordo como si fora hoxe o día en que me dixo miña nai si quería ir a xogar a fútbol no Endesa de As Pontes.
E ¿que valoración fas do teu paso polas categorías inferiores do As Pontes, e a impronta que deixou en ti o clube e adestradores a nivel de experiencia e formación vital neses primeiros anos?
Pois é unha valoración moi boa. Teño un grandísimo recordo de toda a xente coa que tratei e sigo tratando hoxe en día. Futbolísticamente aprendín moito pero sobre todo aprendín moitísimo do que significan valores como o compañeirismo, respeto, compromiso...
Formabas parte de unha xeneración gloriosa, xunto a Carballeira, selección española sub15, Vilasuso, selección galega, e tantos outros. Gañachedes unha Liga e dúas Copas de Ferrol, en unha precisamente goleando na final 0-7 ó Narón BP de Juan Domínguez, teu actual compañeiro no Deportivo, ¿que me podes dicir das túas tempadas xogando no equipo azul e como viviches eses títulos tan novo?
Foron catro temporadas moi boas. Os 3 anos que xoguei en alevíns loitamos tanto pola Liga como pola Copa. E o ano de infantil loitamos por non descender da Liga Galega polo que aprendimos de tódalas situacións. Logo xa me fun para o Deportivo. Como che dixen, o meu debut foi en idade benxamín aínda que tiña ficha co equipo alevín. Recordo que foi en Cedeira, o equipo estaba empatado a 1-1 no descanso e saín de lateral dereito. Foi unha sensacion moi bonita porque levaba moito tempo adestrando sen poder xogar partidos oficiais. Conseguimos gañar ese partido por 1-3. Ese mesmo ano, 2000, chegamos á final da Copa, pero perdemos co Eume Deportivo a penaltis fallando os 3 que lanzamos. Ó ano seguinte conseguimos sacarnos a espiña que tiñamos e gañamos a final contra o Rápido de Neda por 4 a 0. No meu último ano de alevín, 2002, xogamos a final contra o Narón de Juan Domínguez. Foi unha final que xogamos maravillosamente ben e conseguimos gañarlles por 7-0. De cando en vez recordollo. Ata metín un gol de falta e todo (risas).










¿En quen te fixabas neses primeiros anos ou aínda eras moi novo?
Pois eu crecín vendo todos os partidos do meu irmán, polo que para min era, e sigue sendo, todo un referente.

E o teu primeiro gran salto, chámate o Deportivo con 13 anos, ¿que contas dos teus primeiros difíciles anos alí?, ¿como era a túa vida? ¿Cales son os teus mellores recordos nas categorías inferiores do cadro branquiazul?
O peor de ese ano foi marchar de As Pontes, non o pasei demasiado ben nese sentido. Por sorte todo o mundo me tratou xenial, tanto no Deportivo como no Liceo La Paz, polo que a adaptación foi máis fácil. Facía a vida na residencia do Liceo e collíamos o bus para ir a adestrar. Quizáis o mellor recordo foi a Liga Xuvenil de Division de Honra que gañamos casualmente no campo do Celta. E tamén xogar o Campionato de España por equipos.
Resumeme un pouco brevemente cal foi a túa participación coa selección galega, torneos e triunfos máis importantes.
Por sorte sempre contei para os seleccionadores galegos e xa estando no As Pontes fun convocado para o Campionato de España de Fútbol 7 Alevín. O Campionato foi en Cádiz no 2002. Foi a miña primeira experiencia a este nivel e foi fantástica. No 2005, coa galega sub15 fomos xogar un torneo a Portugal e quedamos de segundos e ese mismo ano tamén xoguei na sub16. No ano seguinte, 2006, estiven coa selección galega sub 16 pero tamén me convocaron para a segunda fase do Campionato de España coa galega sub18, aínda tendo dous anos menos. En 2007 e 2008 repetín coa sub 18, e neste último ano chegamos a semifinais do Campionato de España que por riba se xogaron na Coruña, anque eu por lesión non puiden xogar, e ademáis perdemos nos penaltis contra Canarias.


Efectivamente, no título que logo gañou Murcia 1-0, fuches chamado varias veces pola selección galega como ti dis, pero chega o 3 de Xaneiro de 2005, e a túa primeira convocatoria coa selección española sub15, como lles aconteceu ós tamén ponteses, Xoel González (1997), Adrián López (2002) e Dani Carballeira (2005) ¿como o viviches?, ¿que se sinte ó vestir a camisola da selección española? e ¿que me podes contar da túa estancia en Las Rozas eses días?
Foi toda unha sorpresa. Nunca na miña vida se me pasara pola cabeza pensar en chegar a ir simplemente a un adestramento coa selección española. E nunca entenderei demasiado ben que facía un rapaz de As Pontes en Madrid adestrando cos mellores xogadores de España. Foron 3 días fantásticos. Ó principio sempre estás con incertidume por saber que vai a pasar, pero realmente eramos rapaces que disfrutabamos moito xogando ó futbol.






Na federación española proban a moitos rapaces durante dous anos, pero o primeiro debut oficial non acontece ata que un chega a categoría de sub17 nos Campionatos de Europa. España queda exenta da primeira fase de clasificación por ser o país europeo con mellor coeficiente de canteira, e convocante para a segunda fase, a desputar en Almuñecar, comeza o serio, gañades a Suiza (1-0), Suecia (3-1) e Polonia (1-0) e clasificadesvos para a fase final. Comezaches de suplente de Arroyo (R.Madrid) e Atienza (A.Madrid), pero nos seguintes dous partidos afianzaste como titular. ¿Como valoras esa experiencia, ese debut oficial coa selección e esa clasificación para a ronda final?
Teño un recordo moi bo. Cando chegamos á fase de clasificación non contaba ser titular nin moito menos. Eu quería disfrutar a experiencia e si se daba a opción de xogar, intentar aproveitala. No primeiro partido non xoguei pero os dous seguintes si e as cousas saíron bastante ben. Clasificamonos para a ronda final asi que saiu todo perfecto. Xogar coa selección española é unha sensación indescriptible, tanto pola importancia deses partidos como por todo o que representas. Pensar que estás representando a España é toda unha honra.
Chega a fase final, e por mor dos sorteos “peculiares” que fai a UEFA, caedes no grupo da “morte” con Francia e Alemaña, pero gañades ós franceses (2-0), Ucraina (3-1) e xa casi clasificados empatades con Alemaña (0-0), o que elimina ós bávaros que perderan anteriormente con Francia (2-1). Ademáis xogaches todos os minutos neses 3 partidos a un gran nivel. ¿Que contas? ¿Como viviches eses partidos? ¿Cal foi o dianteiro que máis che fixo traballar? ¿Que che pareceu a localidade belga de Gante?
Recordo que no partido contra Francia, estando no túnel dos vestiarios, eles comenzaron a saír e puxeronse o noso lado para desfilar os dous equipos xuntos. Recordo que eran xogadores que físicamente xa estaban moi formados e sorprendemonos bastante. A ese nivel todos os xogadores teñen moita calidade, pero tanto Toni Kroos (Alemaña), o actual xogador titular do Bayern de Munich, como Damien Le Tallec (Francia) fixeronnos traballar moitísimo. E Gante pareceume moi bonito, dos mellores lugares que visitei como futbolista.
Chegan as semifinais, contra Bélxica, e ahí aparece o tan temido Adn español, faime gracia, porque a xente sempre se queda con que España é o país que máis títulos de canteira gañou, pero os que seguimos este tipo de torneos ó milímetro sabemos que por desgracia non son nin a metade dos que se merecerían por calidade sen dúbida. Seis meses antes nun torneo no que ti non estiveches goleades a Bélxica 1-6, pero ese día estades irrecoñecibles, expulsan a Atienza, adiantase Bélxica co fenómeno Hazard, e cando todo parece perdido Bojan saca un golazo da chisteira que conleva a prórroga. Cun xogador menos e co equipo deslabazado, os belgas marcan dous goles no tempo extra que por sorte o colexiado anulaos ben anulados. Milagrosamente chegase ós penaltis, pero Ander falla o primeiro, seguides a remolque, e anque ti marcas o cuarto, si os belgas marcan o quinto, pasan, mandano ás nubes, e tras dezaseis penaltis e con unha parada de De Gea, chegades á final. ¿Que opinas do éxtasis da celebración?, ¿como viviches ese partido e a quen lle adicaches o teu gol?
Pois foi incrible a celebración. O partido estaba moi costa arriba e apareceu Bojan. Cando meteu o gol, tiñamos a convicción de que podiamos gañar, xa que nos penaltis De Gea é moi forte. O meu gol de penalti iba dedicado a miña familia, aínda que meu pai xa estaba no campo vendo o partido.
E á hora de tirar o penalti, ¿estabas nervioso? ¿como viviches esa tanda, e as outras dúas contra Francia e Nixeria no Mundial?
Recordo que Santiesteban e Ginés estaban mirando antes dos penaltis ós posibles tiradores. Tiñan 4 tiradores seguros e faltaba un. Eu dixenlle a Ginés que estaba preparado para tiralo e él quedouse mirando para min como sorprendido. Menos mal que estaba Bojan ó meu lado e díxolle que os tiraba ben. Cando me tocou tiralo ía con moita confianza en que acabaría dentro, como asi foi. As tandas de penaltis sufrense moito, sabes que por moito que os prepares nos adestramentos despois é unha lotería. Por outra banda, tiñamos especialistas tanto lanzando como para paralos, polo que íamos con máis tranquilidade.
E chega o día da final, ese día xogades moi ben, e merecedes gañar ben, pero os ingleses teñen moito perigo, Bojan marca no segundo tempo e anulanlle un gol mal anulado, con 1-0 sufrense moito as perigosas embestidas inglesas, pero cando pasan 5 minutos do tempo de desconto o colexiado serbio Dejan Filipovic agarra o seu silbato e pita o final do partido. Domingo 13 de Maio de 2007, 19:26 ou 19:27, Rochela e España sub17 Campeones de Europa. ¿Que me podes dicir dese momento único? ¿Como se sinte un por dentro? ¿Mereceu a pena tanto esforzo e sacrificio? ¿De quen te acordas nese instante?
Na final contra Inglaterra tiñamos claro que o seu maior perigo era Victor Moses, o actual compañeiro de Adrián López no Wigan Athletic. Se queríamos gañar tiñamos que conseguir que non entrara en xogo, como así fixemos. Unha vez concluido o encontro momentos como esos recompensan calquer tipo de sacrificio e esforzo. Dende o primeiro adestramento en As Pontes ata o ultimo tivo a súa recompensa nese preciso instante. Sabíamos que tiñamos un equipo forte, que podíamos gañarlle a calquera, foi unha sensacion única. Era un triunfo sobre todo da miña familia, amigos, e de toda a xente que fixo posible que eu chegara ata aquí e das persoas que sempre se acordaron de min.

















Confesoche, anque ti xa o sabes, que moito se fala do gol de Iniesta no Mundial, que tampouco estivo nada mal eh (risas), pero para min ese día foi o máximo. Como premio clasificadesvos para o Mundial Sub17 a desputar en Corea do Sur tres meses e medio despois, na primeira fase gañades a Honduras (4-2), Siria (2-1) e empatades con Arxentina (1-1), ese día Santisteban dalle descanso a Camacho e ti eres o capitán do equipo ¿Que supón para ti ese momento, Capitán da selección española?
Creo que ser capitán en calquer equipo é unha responsabilidade moi grande, pero quere dicir que o grupo confía en ti. O día que me dixeron que era o segundo capitán non acababa de creelo, pero verte no campo, co brazalete mentras sona o himno é unha sensación indescriptible.
En oitavos de final gañades 3-0 a Corea do Norte, e en cuartos de final vencedes agónicamente a Francia nos penaltis nun partido con moito calor, ¿que vos pasou nese día no que os franceses semellaban ter outra velocidades máis?, e gracias a que ti e o outro central Sergio, máis De Gea, estivechedes fantásticos, e salvachedes a papeleta.
Recordo que tanto o partido de Arxentina como o de Francia, as condicións climatolóxicas non eran demasiado favorables para nós. Facía moito calor e a humidade era moi alta. O día de Francia non saímos ben, eles adaptaronse mellor, tiñan bandas e xente moi rápida polo que nos fixeron bastante dano. Por sorte, ese día De Gea estivo inspirado e salvounos de perder claramente.
En semifinais gañades a Ghana na prórroga (2-1) e na final perdedes a penaltis contra Nixeria, que logra o título, é o de menos, supoñendo que todos os xogadores dos dous equipos africanos tiveran 17 anos, que é moito supoñer (risas) ¿Como conseguichedes aguantar e darlle vida ós partidos contra eses dous rivais porque dende fora semellaba que xogaban homes contra nenos e que os encontros acabarían 4-0 ou 5-0? Sen dúbida fixeches un Mundial envidiable no que xogaches todos os minutos, pero so por ese valor nestes dous partidos para min xa merecías ser Campión do Mundo. ¿Que recordo gardas destes dous partidos e sobre todo da final? e ¿que foi o que máis traballo che custou frear do equipo rival en eses encontros?
Cando chegamos ás semifinais e coñecimos o noso rival, Ghana, sabiamos que seria un partido moi duro. Fisicamente eramos moi inferiores pero quizáis tanto táctica, como técnicamente eramos algo superiores. Xa viramos algún partido deles e sabíamos que o partido se ía decidir en pequenos detalles e así foi. Unha estratexia nun córner na prórroga meteunos na final do Mundial. O peor da semifinal foi que expulsaron a Bojan, polo que a clasificación non foi de todo grata, xa que era un puntal para nós, e foi bastante inxusto. Con Nixeria na final máis do mesmo, fisicamente eran superiores, eran moi fortes, non había ningunha dúbida. Fíxate como sería a cousa que houbo unha xogada que sen querer lle peguei unha patada ó seu dianteiro, eu preocupeime porque pensei que lle rompera o pé, e resulta que el nin se deu de conta (risas). Sabíamos que se pretendíamos xogar un contra un non conseguiriamos o noso obxetivo, polo que creo que o equipo tanto na semifinal como na final deu unha demostración de axudas e compañeirismo no campo admirable, e non puido ser, perdemos por penaltis, pero non hai nada que obxectar, fomos o segundo mellor equipo do mundo xogando contra rivais incribles.

















Xa dous anos máis tarde, sendo sub19, tamén xogas a Fase Final do Europeo sub19 Ucraina 2009, pero alí, a pesar de ter un equipazo, aínda sen contar con Bojan, e despois de eliminar a Alemania na fase de clasificación, gañades 2-1 a Turquía, pero sorprendentemente perdedes con Serbia (1-2), que chegou 2 veces e meteu 2 goles, mentres que vosoutros incluso podíades haber goleado no primeiro tempo, e logo xa a cara ou cruz, Francia tomase a vinganza das dúas derrotas sub17 anteriores, aproveita a importancia do físico nun torneo veraniego, e clasifícase para semifinais gañando 0-1 nun partido no que mereceron gañar ben. Para colmo de males, o torneo é conquistado polo anfitrión Ucraina, un equipo ó que vosoutros lle gañarades meses antes 0-3 e sen despeinarvos, ¿Que opinas da experiencia dese torneo do que fuches do pouco salvable da selección e no que ademáis compartiches equipo con grandes figuras?
Creo que non chegamos demasiado ben fisicamente a diferencia de dous anos antes. Os xogadores non estabamos en competición, pois era finais de xullo, e esas cousas notanse. Foi unha pena porque nos conseguimos clasificar de maneira moi meritoria para o torneo gañando a unha das favoritas, Alemania. Coincidín, entre outros, tanto con Thiago como con Canales, dous grandísimos xogadores que non necesitan ningún tipo de presentación.


¿A día de hoxe mantés contacto cos teus ex compañeiros de selección? ¿Con cales te levas máis senon é moita indiscrección?
Hoxe en día con internet é todo moi fácil. Manteño trato con moitos e sempre da gusto atoparte con eles polos campos. Pulido, Bojan, Fran Mérida, De Gea ...
A todo esto, ¿que opinas de Don Juan Santisteban?, un home moi admirado e respetado por tanta xente, entre eles o que aquí escribe, e ó que se bota moito de menos na dirección da selección española sub17.
É unha persoa fantástica, sempre axudando, intentando inculcar coñecementos fóra e dentro do campo. Con moitas experiencias vividas durante a súa dilatada carreira, xa que entre outras cousas foi 5 veces Campión de Europa co Real Madrid, como ben sabes.

Unha pregunta moi seria David, o CD As Pontes, e o teu irmán, crees que se salvarán?
Este ano vin moitos partidos do As Pontes e creo que se van a salvar. Creo que o fútbol acabará facendo xustiza.
Ogallá, e vamos con outro tema que me poño nervioso, David, dos dezaoito compañeiros cos que quedaches campión de Europa tan so De Gea triunfa no Manchester United e Bojan na Roma, o resto estades desperdigados entre 1ª, 2ª, 2ªB e incluso un en 3ª, e en xeral con pouco protagonismo. ¿Crees que é unha xeneración perdida, como moitas outras anteriores, ou aínda estades a tempo xa que sodes moi novos? ¿Por que vos costa tanto chegar?
Non creo que sexa unha xeneración perdida pero demostra que chegar ó máximo nivel no fútbol é moi complicado. Non so depende do xogador, das súas características e o seu traballo, senon que hai moitos máis factores que inflúen.
O FC Barcelona, Valencia, Sevilla, Arsenal e varios equipos alemáns, entre outros, preguntaron por ti, pero sen embargo Rochela pasou de puntillas para Lotina e Oltra, que sempre falaron maravillas pero nunca arriscaron contigo, ¿que viron os olleadores destes equipos que non viran os teus adestradores? ¿Porque tes tanta paciencia espartana co Deportivo tendo tan apetecibles ofertas? e, ós teus 22 anos, ¿para cando Rochela?
No Deportivo sempre me trataron moi ben, estou moi contento aquí e quizáis por iso nunca lle din demasiada importancia a todo iso.
¿Como ves ó teu equipo, o Deportivo, esta tempada? ¿Crees que ascenderedes? e ¿quenes crees que serán os dous equipos que acompañarían?
Creo que estamos nunha posición moi privilexiada. O equipo está con boa dinámica, temos un gran grupo e unha afección incrible. É certo que non comezamos ben sembrando algunhas dúbidas pero creo que están totalmente disipadas. Se continuamos así, creo que temos todo de cara para ascender. Quizáis os equipos que máis fortes están agora mesmo son o Celta e o Valladolid. O que está claro é que nos play-off de ascenso podería pasar calquer cousa.
¿Que nos podes contar tamén dos teus debuts oficiais co primeiro equipo coruñés? ¿Para quen foron esas camisolas? (risas)
O meu debut foi en Copa, en Sevilla, gañando 0-1. Aínda que non conseguimos clasificarnos, habia moitos xogadores da canteira no campo, polo que demostramos que podíamos competir como calquera. En Liga o meu debut foi en Valencia, agridoce, xa que entrei ó campo porque Adrián Lopez, como sabes, paisano noso, e xogador do Endesa As Pontes moitos anos compañeiro de meu irmán, rompeu a clavícula nun lance con Villa. As dúas camisolas están moi ben gardadiñas na miña casa (risas).
Por certo, ¿que supuxo para ti xogar dúas veces contra o As Pontes e ese gol que nos marcaches na Divisón de Honra Xuvenil? (risas)
Foi unha sensacion moi extraña. Xogar contra os meus amigos cando estaba acostumado a xogar con eles, e sobre todo ir a xogar a As Pontes foi fantástico. Foi bastante casualidade o tema do gol, porque tampouco fixen moitos na miña vida. Menos mal que me estaba cubrindo un gran amigo meu, que senón, (risas), el sabe perfectamente quen é (risas).



(Risas) Futbolista de élite e brillante estudiante, o teu irmán, enxeñeiro informático, e ti cursando fisioterapia, senon é moita indiscrección ¿que tal o levas cos teus múltiples compromisos?
Pois continuo formándome, pero por tema de compatibilidade tiven que parar un pouquiño Fisioterapia. Este ano estou cursando Psicoloxía a distancia e estou moi contento.
Aquí vai una batería de preguntas curtas, David.
Un gol
O gol contra o As Pontes (risas)
Un partido
Pois o España-Nixeria da final do Mundial sub17 e os dous As Pontes-Deportivo.
Un equipo
CD As Pontes, Deportivo da Coruña e FC Barcelona.
Un futbolista
Leo Messi
Un deportista
Michael Jordan
Unha película
Gladiator
Unha canción
“Quiero un camino”, de Melón Diesel
Un libro
El Psicoanalista, de John Katzenbach
Unha virtude
Pois son moi alegre
Un defecto, bueno, antes que nada, unha curiosidade, ¿realmente ti tes defectos? (risas)
Pois si, entre outros, que non son demasiado ordenado con algunhas cousas.
O teu mellor patrimonio
A miña familia, por suposto
Unha comida
A tortilla que fai miña nai
Que seguramente competiría co churrasco que fai a miña (risas). Unha bebida
Coca Cola
Un hobby
Ir ó cine
Un lugar maravilloso
As Pontes (risas)
(Risas) Un sitio para vivir
A Coruña (risas)
Vigo tampouco está nada mal (risas), pois dentro de outros 5 anos será o décimo aniversario e esperemos que xa esteas asentado no Deportivo e con moitos éxitos persoais, moitas gracias David, confesoche que nin no mellor dos meus soños me imaxinaba ver algún día a un futbolista de As Pontes ser Campión de Europa ou subcampión do Mundo, nin moito menos ser eu o privilexiado que fixera esta entrevista-reportaxe. Moitisímas gracias pola túa santa paciencia e pola túa maneira de ser, para os que te coñecemos.
Moitas gracias a ti Xose











Nova cortesía de Xose Ferreiro